قبل از این که امتحانات شروع و سرم شلوغ بشود کتاب شلوارهای وصله دار از رسول پرویزی را خواندم. یک مجموعه از داستان های کوتاه است که نثری بسیار جذاب و گیرا دارد و تا حدودی هم در آن طنز به کار رفته است. یک دو داستان که از کتاب خواندم حسابی ذوق زده شدم.
علاقمند شدم بدانم در چه سال هایی زندگی کرده و سبکش چیست؟ و این که چرا بین نویسندگان هم دوره اش خیلی مشهور نیست.به سایت ویکی پدیا رفتم . خلاصه ای از نوشته ای که آنجا خواندم:
"او به سال 1298 در جنوب ایران متولد شد..
وی نماینده بوشهر در مجلس شورای ملی بود. بعدها به علت تصدی مناصب حکومتی (سناتور بود) نوشتن را ادامه نداد.
در سال 1336 نخستین و معروف ترین مجموعه داستانی خود یعنی «شلوار های وصله دار» را منتشر کرد. پرویزی که سال ها در مجلات قلم زده و خود را به عنوان یکی از اصلی ترین نمایندگان تیپ داستانی جمالزاده معرفی کرده بود، هیچ گاه نتوانست همراه و همگام با چهره هایی مانند صادق هدایت، بزرگ علوی، صادق چوبک و ... حرکت کند. در واقع می توان پرویزی را نویسنده ای دانست که به دلیل نگاه اخلاقی به بافت و کارکرد داستان هرگز نتوانست آن را در فرم و شکلی مدرن باور کند. شاهد این گفته را می توان دومین کتاب او یعنی «لولی سرمست» دانست که در سال 1346، منتشر شده و حتی فاقد آن جذابیت های شلوار های وصله دار است. در هر صورت کارنامه ادبی پرویزی در این مجموعه داستان خلاصه می شود که به خصوص اولی تاثیر مستقیمی بر بسیاری از نویسندگان هم دوره و یا بعد از پرویزی داشت. پرویزی که گویا مشاغل دولتی اصلی ترین ممر درآمد او بود در سال 1356 و در حالی درگذشت که 58 سال بیشتر نداشت. اخیرا کتابی از او بنام قصه های رسول منتشر و به بازار ارائه شده است."
بعد از این چند داستان دیگر خواندم. استاد پرویزی خیلی مضامین جدیدی را در داستان های دیگر این مجموعه نیافریده است. تکرار در درون مایه این داستان ها دیده می شود. داستان قصه عینکم از همین نویسنده در کتاب ادبیات پیش دانشگاهی آورده شده است.
داستان های شلوارهای وصله دار، قصه عینکم و سه یار دبستانی را بیشتر از بقیه داستان های کتاب پسندیدم.
برای اطلاعات بیشتر می توانید به وبلاگ زیر مراجعه کنید.
http://7arts.blogfa.com/post-52.aspx
